انجمن علمی دانشجویی محیط زیست
نشست هم‌اندیشی اکونرژی پلاس
سيده اناهيتا حسيني
نوع درخواست:

رویداد های علمی و آموزشی (نشست)

سطح برگزاری:

دانشگاهی

مجری:

معصومه محمدی

مجری:

آناهیتا حسینی

سخنران:

زهرا موسوی‌نژاد

سخنران:

محمدرضا جعفری

تاریخ برگزاری:

دوشنبه, 24 اردیبهشت 1403

مکان برگزاری:

سالن دکتر فرزانه، دانشگاه الزهرا

مجموعه‌های همکار:

انجمن علمی دانشجویی فیزیک,

مدت زمان برنامه(دقیقه):

120

تعداد افراد شرکت کننده:

18

انجمن علمی دانشجویی محیط زیست و انجمن علمی دانشجویی فیزیک دانشگاه الزهرا (س) «نشست هم‌اندیشی اکونرژی پلاس» را با موضوع چالش هدررفت انرژی در دانشگاه و با هدف استفاده هدفمند دانشجویان از آموخته‌های خود در جهت حل مسائل محیط اطراف و ترویج همکاری‌های بین‌رشته‌ای، در روز دوشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳ از ساعت ۱۳ تا ۱۵ در سالن دکتر فرزانه واقع در دانشگاه الزهرا (س) و با حضور ۱۸ نفر از دانشجویان و استادان دو دانشکده برگزار کردند. اساتید حاضر در نشست: – آقای دکتر مسعودی، رئیس دانشکده فیزیک و – عضو هیئت علمی گروه ماده چگال دانشکده فیزیک – آقای دکتر حکیمی‌پژوه، معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشکده، مدیر گروه اتمی و مولکولی و استاد مشاور انجمن علمی دانشجویی فیزیک – آقای دکتر جعفری، رئیس مرکز رشد واحدهای فناور دانشگاه و عضو هیئت علمی گروه ماده چگال دانشکده فیزیک – خانم دکتر دادرس، مدیرگروه ماده چگال دانشکده فیزیک – خانم دکتر روشنی، عضو هیئت علمی گروه فیزیک نظری و نانو دانشکده فیزیک – خانم دکتر موسوی‌نژاد، مدير گروه بیوتکنولوژی دانشکده علوم زیستی و استاد مشاور انجمن علمی دانشجویی محیط زیست نشست هم‌اندیشی با پرسش‌وپاسخ و اظهارنظر درباره مباحث مشترک زیست‌شناسی و فیزیک شروع شد و با سخنرانی اساتید درباره مدیریت ظرفیت‌های آموزشی دانشگاه و پذیرایی با چای و کیک به پایان رسید. در ابتدای جلسه، دانشجویان علوم زیستی بحثی را در مورد پژوهش‌های بیوفیزیکی با دکتر حکیمی‌پژوه آغاز کردند که به اهمیت و ضرورت تعامل پژوهشگران زیست‌شناسی و فیزیک و بهره‌گیری از محاسبات ریاضی و فیزیک برای فهم سامانه‌های زیستی رسید. سپس خانم محمدی، دبیر انجمن فیزیک، و خانم حسینی، مسئول پژوهش انجمن محیط زیست، برخی اَشکال انرژی را مثال زدند که هر روز و هر ساعت در محیط دانشگاه هدر می‌روند، مانند انرژی صوت، انرژی باد و حتی انرژی نهفته در پسماندها که اگر آن‌ها را بازیابی، تبدیل و ذخیره کنیم، می‌توانند انرژی موردنیاز برای روشن‌کردن یک لامپ و شاید شارژکردن گوشی‌های همراه ما را تأمین کنند. ما با طرح این مسئله در قالب چالش اکونرژی، یک همکاری بین‌انجمنی را شروع کرده‌ایم تا به محیط اطرافمان بیشتر توجه کنیم، مکان‌هایی که انرژی قابل‌توجهی هدر می‌رود، پیدا کنیم و راهکارهایی برای استفاده مفید از انرژی اتلافی ارائه کنیم. در ادامه‌ی گفت‌وگو، دکتر روشنی درباره تجربه خود در کلاس‌های کارشناسی‌شان گفتند: من در کلاس فیزیک ۱ فیلم‌های آموزشی زیادی نمایش می‌دادم و بعضی از آزمایش‌ها را سر کلاس اجرا می‌کردم. تعدادی از دانشجوها علاقه زیادی نشان می‌دادند و با اشتیاق در انجام آزمایش‌ها مشارکت می‌کردند، بعد از کلاس به اتاقم می‌آمدند و سؤال می‌کردند. از جمله یک دانشجوی بیوتکنولوژی که به درس فیزیک و کار پژوهشی خیلی علاقه‌مند بود و ما با هم پروژه‌ای را برای ساخت سلول خورشیدی با کلروفیل برگ گیاه شروع کردیم. سپس دکتر موسوی‌نژاد در رابطه با مسئله آموزش شروع به صحبت کردند و ظرفیت‌های گوناگون موجود در دانشگاه را برشمردند. ایشان پروژه‌های بین‌رشته‌ای را به‌عنوان فرصتی جهت تجربه‌سازی برای دانشجویان و تقویت خودشناسی، خودباوری و توانمندسازی آنان برای تعامل مؤثرتر با جامعه و صنعت معرفی کردند. همچنین با تأکید بر استفاده درست از کلاس‌های درس تئوری و مدیریت نیروی انسانی کلاس‌ها (دانشجویان) گفتند که کاربردی‌سازی دروس تئوری و کارآمدسازی دانشجویان در شناسایی و حل مسئله، با تغییراتی نه‌چندان بزرگ در فرایند آموزش (یاددهی-یادگیری) امکان‌پذیر است. استادان با تعریف‌کردن پروژه‌های کوچک عملی به‌عنوان تکلیف و کار کلاسی، دانشجویان را به سمت کاوش علمی، ایده‌پردازی و حل مسئله با استفاده از دانش و تجربه و خلاقیت خود سوق می‌دهند. این روش، کلاس‌های درس را جذاب‌تر و هدفمندتر می‌کند، مفاهیم تئوری را از طریق تجربه منتقل می‌کند، مهارت‌های نرم و سخت دانشجویان را تقویت می‌کند و خروجی فعالیت‌های آنان در کلاس را به دستاوردهایی ماندگارتر و کاربردی‌تر تبدیل می‌کند. دکتر موسوی‌نژاد در مورد ظرفیت انجمن‌ها برای تجربه کار عملی بین‌رشته‌ای گفتند: موضوعات محیط زیستی مختلفی هست که می‌توان روی آن‌ها کار کرد. ما چالش اکونرژی را به‌عنوان یک نمونه تعریف کردیم، چون مشخص است که با کمبود انرژی روبه‌رو هستیم و باید انرژی پاک داشته باشیم. معرفی و بهره‌برداری از منابع انرژی پاک می‌تواند دستمایه فعالیت کلاس‌های درس و انجمن‌ها قرار گیرد. سپس با بیان اینکه اولین انجمن‌های علمی دانشجویی در دانشگاه الزهرا و به همت دکتر فروغ‌الصباح شجاع‌نوری، تأسیس شد، گفتند: دکتر شجاع‌نوری حدود ۲۰ سال پیش که هنوز رشته کارآفرینی وجود نداشت، کارآفرینانه فکر می‌کردند و بر این عقیده بودند که دانشجوها باید به غیر از آموزش کلاسیک و تئوری، مهارت‌های ارتباطی و شغلی را هم در زندگی یاد بگیرند. ایشان که معاون وقت معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه بودند، مسئولیت‌های اداری در معاونت را که مشابه آن‌ها در سازمان‌ها و شرکت‌ها وجود داشت، به دانشجویان واگذار کردند. این طرح مدیریتی بعداً به وزارتخانه عتف منتقل شد و در قالب انجمن‌های علمی دانشجویی در دانشگاه‌های سراسر کشور به اجرا درآمد. دکتر شجاع‌نوری در آن زمان از ظرفیت دانشگاه به‌عنوان یک نهاد شغلی استفاده کردند و ما هم داریم سعی می‌کنیم تیم دانشجویی و تیم استادی‌مان را بزرگ کنیم. در این نشست، دکتر جعفری نیز پس از ارائه توضیحاتی در مورد فعالیت‌ها و فراخوان‌های مرکز رشد جهت حمایت از طرح‌های نوآورانه و فناورانه دانشجویان، به سخنرانی پرداختند. ایشان ابتدا از برگزارکنندگان این نشست تشکر کردند و گفتند: ما چنین جمع‌هایی را که بتوانیم با هم حرف بزنیم، در دانشگاه‌هایمان کم داریم. صحبت کردن بین آدم‌ها یک فعالیت اجتماعی است که متأسفانه دارد گم می‌شود‌. سپس ادامه دادند: یکی از مسائل این است که ما استادها چقدر باید در کار دانشجوها دخالت کنیم و دانشجوها چقدر باید از نوع رفتار ما الگو بگیرند. من معتقدم که دانشجوها باید موتور محرک ما استادها باشند و ما هم باید موتور محرک دانشجوها باشیم. اگر می‌خواهیم دانشجوها کار پژوهشی بکنند، خودمان باید پژوهشگرهای خوبی باشیم. اگر می‌خواهیم دانشجوها با صنعت ارتباط بگیرند و مشکلی را از صنعت حل بکنند، من و شما اول برویم با صنعت ارتباط بگیریم و یک تیم پژوهشی بین استادها درست کنیم تا دانشجوهایمان از ما ایده بگیرند. دکتر موسوی‌نژاد در جمع‌بندی صحبت‌های خود، انجمن بین‌رشته‌ای محیط زیست را بستری برای همکاری دانشجویان رشته‌های مختلف معرفی کردند و گفتند: چالش ما این خواهد بود که چطور می‌توانیم برای یکی از مشکلات دانشگاه با استفاده از ظرفیت‌های مختلف مانند کلاس‌های درس و انجمن‌ها و بدون تحمیل هزینه به دانشگاه، راه‌حل کوچکی ارائه کنیم. ان‌شاءالله در ترم‌ها و سال‌های بعد این طرح را تکامل می‌دهیم تا به الگویی برای بسیاری از سازمان‌ها و نهادهایی تبدیل شود که می‌خواهند بخشی از برق مورد نیاز خود را از انرژی‌های پاک تأمین کنند و در این تجربه، حتی رسیدن به خروجی‌های نمادین هم خوب است‌. چون برای دانشجوها تمرین مشاهده و نوعی تجربه است و آن‌ها می‌توانند با استفاده از همین تجربه‌های کوچک در محیط‌های کاری، استارت‌آپ راه بیندازند و از این سوژه‌ها استفاده کنند. ایشان در پایان نشست، ضمن سپاسگزاری از اعضای دانشکده فیزیک بابت همکاری و همراهی ایشان در این طرح، در مورد گسترش این همکاری به سایر دانشکده‌ها مانند دانشکده فنی و مهندسی و دانشکده هنر ابراز امیدواری کردند و گفتند: این یک نقطه شروع است و ما کم‌کم تیممان را پیدا می‌کنیم.