انجمن علمی دانشجویی بيوتكنولوژي
وبینار آشنایی با اگزوزوم
رضوانه يوسفي
نوع درخواست:

رویداد های علمی و آموزشی (همایش)

سطح برگزاری:

کشوری

مدرس:

ریحانه رمضانی

مدرس:

سید محمود مسیحا هاشمی

مدرس:

کاوه بقایی

تاریخ برگزاری:

پنجشنبه, 16 بهمن 1399

مکان برگزاری:

آفلاین

مجموعه‌های همکار:

شرکت آمیتیس ژن

مدت زمان برنامه(دقیقه):

180

تعداد افراد شرکت کننده:

25

انجمن علمی دانشجویی بیوتکنولوژی معاونت فرهنگی و اجتماعی دانشگاه الزهرا (س) با همکاری شرکت آمیتیس ژن ،"وبینار آشنایی با اگزوزوم" را با موضوع اگزوزوم و با هدف آشنایی با رویکرد مفاهیم و کاربردهای اگزوزوم با تدریس ریحانه رمضانی عضو هیئت علمی گروه بیومدیکال دانشگاه الزهرا، سید محمود مسیحا هاشمی عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، کاوه بقایی عضو هیئت علمی پژوهشکده گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در روز پنج شنبه 16 بهمن ماه 1399 به مدت 3 ساعت باحضور 25 نفر از علاقمندان به صورت آفلاین برگزار نمود و فایل ضبط شده تدریس اساتید در روز برگزاری رویداد در اختیار شرکت کنندگان قرار گرفت. محور های وبینار عبارت است از: آشنایی با اگزوزوم، روش های تشخیص اگزوزوم از بافت و خون، کاربرد های دارویی و درمانی اگزوزوم و کاربرد اگزوزوم در درمان بیماری های خودایمنی. تکوين و عملکرد سلول بافتي در پستانداران همانند ساير جانوران پرسلولي نيازمند ارتباط هاي بين سلولي است که اين ارتباط ها به صورت مستقيم از طريق اتصال سلول به سلول يا غيرمستقيم با ترشح مولکول هاي ترشحي مانند هورمون ها انجام مي شود. در دو دهه اخير اگزوزوم ها به عنوان سومين مکانيزم براي ارتباط هاي بين سلولي معرفي شده اند. اگزوزوم ها وزيکول هاي کوچک داراي غشا و اندازه 30 تا 100نانومتر هستند که در خون، ادرار، بزاق، مايع مني، سرم و غيره وجود دارند. اگزوزوم ها در انواعي از پردازش هاي مهم زيستي مانند پاسخ ايمني و التهاب، بارداري، تعميم بافت، انعقاد خوني و رگ زايي نقش مهمي دارند. همچنين در پردازش هاي پاتولوژي مانند بي نظمي هاي اختلالات عصبي، سرطان، بيماري هاي عفوني، قلبي-عروقي و غيره نيز دخالت دارند. اگزوزوم ها به خاطر اندازه کوچک، توانايي عبور از غشا و محافظت از تجزيه شدن پروتئين ها و RNAهاي محصور در آنها، پتانسيل انتقال ترکيبات مختلف را به سلول دارند. همچنين اگزوزوم ها به دليل اختصاصيت گيرنده، تهييج نکردن سيستم ايمني و از همه مهم تر مهندسي کردن آنها به عنوان حامل دارو، به عنوان يک عامل جديد براي انتقال مواد ژنتيک و درمان بيماري ها معرفي شده اند.